وَاِذْ

اَخَذَ

رَبُّكَ

مِنْ

بَنِیْۤ

اٰدَمَ

مِنْ

ظُهُوْرِهِمْ

ذُرِّیَّتَهُمْ

وَاَشْهَدَهُمْ

عَلٰۤی

اَنْفُسِهِمْ ۚ

اَلَسْتُ

بِرَبِّكُمْ ؕ

قَالُوْا

بَلٰی ۛۚ

شَهِدْنَا ۛۚ

اَنْ

تَقُوْلُوْا

یَوْمَ

الْقِیٰمَةِ

اِنَّا

كُنَّا

عَنْ

هٰذَا

غٰفِلِیْنَ

۟ۙ

و (به یاد بیاور) هنگامی‌که پروردگارت از پشت‌های فرزندان آدم، ذریۀ آن‌ها را برگرفت، و ایشان را بر خودشان گواه ساخت، (و فرمود:) «آیا من پروردگار شما نیستم؟» گفتند: «آری، (هستی) گواهی می‌دهیم». و (این گواهی بدین خاطر بود که مبادا) در روز قیامت بگویید: «ما از این، بی‌خبر بودیم».