نٓ

وَالْقَلَمِ

وَمَا

یَسْطُرُوْنَ

۟ۙ

[1] นูน ขอสาบานด้วยปากกา และสิ่งที่พวกเขาขีดเขียน

[2] ด้วยความโปรดปรานแห่งพระเจ้าของเจ้า เจ้ามิได้เป็นผู้เสียสติ

[3] และแท้จริงสำหรับเจ้านั้นมีรางวัลอย่างมิขาดสาย

[4] และแท้จริงเจ้านั้นอยู่บนคุณธรรมอันยิ่งใหญ่

[5] แล้วเจ้าจะได้เห็นและพวกเขาก็จะได้เห็น

[6] ว่าผู้ใดในหมู่พวกเจ้าคือผู้วิกลจริต

[7] แท้จริงพระเจ้าของเจ้านั้นพระองค์ทรงรู้ดียิ่งถึงผู้ที่หลงจากทางของพระองค์ และพระองค์ทรงรู้ดียิ่งถึงผู้ที่อยู่ในแนวทางที่ถูกต้อง

[8] ดังนั้นเจ้าอย่าได้ปฏิบัติตามบรรดาผู้ปฏิเสธเลย

[9] พวกเขาใคร่ที่จะเห็นว่า หากเจ้าอ่อนข้อ แล้วพวกเขาก็จะอ่อนข้อตาม

[10] และเจ้าอย่าปฏิบัติตามทุกคนที่เป็นนักสาบานที่ต่ำช้า

[11] ผู้นินทาตระเวนใส่ร้ายผู้อื่น

[12] ผู้ขัดขวางการทำความดี ผู้อธรรมทำร้ายบาปหนา

[13] เป็นคนหยาบคายเลวทราม ยิ่งกว่านั้นยังเป็นคนต่ำช้าแปลกปลอม

[14] โดยถือว่าเขาเป็นผู้มีทรัพย์สินและมีบุตรหลานมาก

[15] เมื่ออายาต (อัลกุรอาน) ทั้งหลายของเราถูกสาธยายแก่เขา เขากล่าวว่าเป็นนิยายเหลวไหลสมัยก่อน

[16] เราจะตีตราเขาบนปลายจมูก

[17] แท้จริงเราได้ทดสอบพวกเขา ดั่งเช่นที่เราได้ทดสอบบรรดาเจ้าของสวน เมื่อพวกเขาสาบานว่าจะเก็บเกี่ยวผลของมันในยามรุ่ง