اِقْرَاْ

بِاسْمِ

رَبِّكَ

الَّذِیْ

خَلَقَ

۟ۚ

(ای پیامبر) بخوان به نام پروردگارت که (هستی را) آفرید.

(همان پروردگار که) انسان را از خون بسته آفرید.

بخوان، و پروردگارت (از همه) بزرگوار‌تر است.

(همان) کسی‌که بوسیلۀ قلم (نوشتن) آموخت.

به انسان آنچه را که نمی‌دانست آموخت.

حقا که انسان طغیان (و سرکشی) می‌کند.

چون خون را بی‌نیاز ببیند.

یقیناً بازگشت (همه) به‌سوی پروردگار تو است.

(ای پیامبر) آیا دیده‌ای آن کسی‌که باز می‌دارد،

بنده‌ای را هنگامی‌که نماز می‌خواند؟

به من خبر بده اگر این (بنده) بر (راه) هدایت باشد.

یا (مردم را) به پر هیزگاری فرمان دهد (سزای کسی‌که او را آزاد دهد چیست؟).

به من خبر ده اگر این (شخص سرکش، حق را) تکذیب کرد، و روی‌گردان شد (آیا سزاوار عذاب نیست؟).

آیا نمی‌داند که مسلماً، الله (همه اعمالش را) می‌بیند؟!

چنین نیست (که او گمان می‌کند) اگر باز نیاید (و دست از شرارت بر ندارد) محققاً ناصیه‌اش = (موی پیشانی‌اش) را خواهیم گرفت و کشید.

(همان) پیشانی دروغگوی خطا کار را،

پس باید اهل مجلسش (و همدمانش) را بخواند.

ما (نیز) به‌زودی مأموران آتش را فرا می‌خوانیم.

چنین نیست (که او می‌پندارد) هرگز او را اطاعت نکن، و سجده کن و (به الله) تقرب جوی.