وَالنَّجْمِ

اِذَا

هَوٰی

۟ۙ

[1] ขอสาบานด้วยดวงดาวเมื่อมันคล้อยตกลงมา

[2] สหาย (มุฮัมมัด) ของพวกเจ้ามิได้หลงผิดและเชื่อมั่นในทางที่ผิด

[3] และเขามิได้พูดตามอารมณ์

[4] สิ่ง(ที่เขาพูด)นั้น มิใช่อื่นใดนอกจากเป็นวะฮียฺที่ถูกประทานลงมา

[5] ผู้ทรงพลังอำนาจอันมากมาย (ญิบรีล) ได้สอนเขา

[6] ผู้ทรงพลังอันแข็งแรง ดังนั้นเขาจึงปรากฏในสภาพที่แท้จริง

[7] ขณะที่เขาอยู่บนขอบฟ้าอันสูงส่ง

[8] แล้วเขาได้เข้ามาใกล้ และเข้ามาใกล้จนชิด

[9] เขาเข้ามาใกล้ (จนอยู่) ในระยะของปลายคันธนูทั้งสอง หรือใกล้กว่านั้นอีก

[10] ดังนั้นเขา (ญิบรีล) จึงนำวะฮียฺมาให้แก่บ่าวของพระองค์ (มุฮัมมัด)สิ่งที่เขาจะนำวะฮียฺมา

[11] จิตใจ (ของมุฮัมมัด) มิได้ปฏิเสธสิ่งที่เขาได้เห็น

[12] แล้วพวกเจ้าจะโต้เถียงกับเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้เห็นอีกหรือ

[13] และโดยแน่นอน เขาได้เห็นญิบรีลในการลงมาอีกครั้งหนึ่ง

[14] ณ ที่ต้นพุทราอันไกลโพ้น

[15] ณ ที่นั้น คือสวนสวรรค์อันเป็นที่พำนัก

[16] (ขณะนั้น) สิ่งที่ปกคลุม (แสงประกาย) ได้ปกคลุมต้นพุทรา

[17] สายตา (ของมุฮัมมัด) มิได้เหลือบแลไปทางอื่น และมิได้ล่วงเกินไป

[18] โดยแน่นอนเขาได้เห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าของเขา