اِذْ

اَنْتُمْ

بِالْعُدْوَةِ

الدُّنْیَا

وَهُمْ

بِالْعُدْوَةِ

الْقُصْوٰی

وَالرَّكْبُ

اَسْفَلَ

مِنْكُمْ ؕ

وَلَوْ

تَوَاعَدْتُّمْ

لَاخْتَلَفْتُمْ

فِی

الْمِیْعٰدِ ۙ

وَلٰكِنْ

لِّیَقْضِیَ

اللّٰهُ

اَمْرًا

كَانَ

مَفْعُوْلًا ۙ۬

لِّیَهْلِكَ

مَنْ

هَلَكَ

عَنْ

بَیِّنَةٍ

وَّیَحْیٰی

مَنْ

حَیَّ

عَنْ

بَیِّنَةٍ ؕ

وَاِنَّ

اللّٰهَ

لَسَمِیْعٌ

عَلِیْمٌ

۟ۙ

آنگاه که شما به کناره نزدیکتر بودید، و آن‌ها به کنارۀ دورتر بودند، و کاروان (قریش) پایین‌تر از شما بود، و اگر با یکدیگر وعده می‌گذاشتید، قطعا در (انجام) وعدۀ (خود) اختلاف می‌کردید، ولی الله (بدون میعاد، شما را جمع کرد و روبروی یکدیگر قرار داد) تا کاری را که می‌بایست انجام شود، به انجام برساند، تا آن که هلاک (و نابود) می‌شود، از روی دلیل (و حجت) هلاک شود، و کسی‌که زنده می‌ماند، از روی دلیل (و حجت) زنده ماند، و همانا الله شنوای داناست.

(بیاد آور) آنگاه که الله (عدۀ) آن‌ها را در خوابت به تو اندک نشان داد، و اگر زیاد نشان می‌داد؛ مسلماً سست می‌شدید، و در این کار اختلاف می‌کردید، ولی الله (شما را از سستی و اختلاف) سلامت نگاه داشت، بی‌گمان او به آنچه در سینه‌هاست؛ آگاه است.

و (بیاد آور) آنگاه که چون باهم روبرو شدید، آن‌ها را به چشم شما کم نشان داد، و شما را (نیز) به چشم آن‌ها کم جلوه داد، تا الله، کاری را که می‌بایست انجام شود، به انجام برساند، و همۀ کارها به الله باز گردانده می‌شود.

ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! هنگامی‌که با گروهی (از دشمن) روبرو شدید، پایدار (و ثابت قدم) باشید، و الله را بسیار یاد کنید، تا رستگار شوید.

و الله و پیامبرش را اطاعت کنید، و با همدیگر نزاع نکنید، که سست شوید، و قوت (و مهابت) شما از میان برود، و صبر کنید، بی‌گمان الله با صابران است.

و مانند کسانی نباشید که با سرکشی و خود نمایی به مردم، از سرزمین خود (مکه) بیرون آمدند، و (مردم را) از راه الله باز می‌داشتند، و الله به آنچه می‌کنند؛ احاطه دارد.