وَالشَّمْسِ

وَضُحٰىهَا

۟

سوگند به خورشید و روشنی آن (به هنگام چاشت).

و سوگند به ماه هنگامی‌که بعد از آن در آید.

و سوگند به روز هنگامی‌که آن (=آفتاب) را روشن (و جلوه‌گر) کند.

و سوگند به شب هنگامی‌که را بپوشاند.

و سوگند به آسمان و به آنکه آن را بنا کرد.

و سوگند به زمین و به آنکه آن را گسترانید.

و سوگند به جان (انسان) و آنکه آن را (آفرید و) نیکو گردانید.

سپس بدی‌ها و پرهیزگاری‌هایش را (به او) الهام کرد.

محققاً هرکس که نفس خود را تزکیه (و پاک) کرد، رستگار شد.

و یقیناً هرکس که آن را (با گناه) آلوده ساخت، ناامید (و زیانکار) شد.