اَلَمْ

تَرَ

اِلَی

الَّذِیْنَ

نَافَقُوْا

یَقُوْلُوْنَ

لِاِخْوَانِهِمُ

الَّذِیْنَ

كَفَرُوْا

مِنْ

اَهْلِ

الْكِتٰبِ

لَىِٕنْ

اُخْرِجْتُمْ

لَنَخْرُجَنَّ

مَعَكُمْ

وَلَا

نُطِیْعُ

فِیْكُمْ

اَحَدًا

اَبَدًا ۙ

وَّاِنْ

قُوْتِلْتُمْ

لَنَنْصُرَنَّكُمْ ؕ

وَاللّٰهُ

یَشْهَدُ

اِنَّهُمْ

لَكٰذِبُوْنَ

۟

Münafıkların, kitap ehlinin inkarcılarından olan kardeşlerine: "Eğer siz yurdunuzdan çıkarılırsanız and olsun ki, biz de sizinle beraber çıkarız; sizin aleyhinizde kimseye asla uymayız; eğer savaşa tutuşursanız mutlaka size yardım ederiz" dediklerini görmedin mi? Allah onların yalancı olduklarına şahidlik eder.

Onlar çıkarılmış olsalar, and olsun ki, onlarla beraber çıkmazlar; savaşa tutuşmuş olsalar, and olsun ki, onlara yardıma koşmazlar; onlara yardıma gitseler, mutlaka geri dönüp kaçarlar, sonra yardım da görmezler.

Ey inananlar! Onların yüreklerine korku salan, Allah'tan çok sizlersiniz; çünkü onlar, anlamayan kimselerdir.

Onlar sizinle toplu olarak, ancak surla çevrilmiş kasabalar içinde veya duvarlar arkasından savaşı kabul edebilirler. Kendi aralarındaki çekişmeleri ise serttir; onları birlik sanırsın, oysa kalbleri birbirinden ayrıdır. Bu, akletmeyen bir topluluk olmalarındandır.