طٰسٓ ۫

تِلْكَ

اٰیٰتُ

الْقُرْاٰنِ

وَكِتَابٍ

مُّبِیْنٍ

۟ۙ

طس (طا. سین) این آیات قرآن و کتاب مبین است.

که هدایت و بشارت برای مؤمنان است.

(همان) کسانی‌که نماز را بر پا می‌دارند، و زکات را ادا می‌کنند، و آنان به آخرت یقین دارند.

بی‌گمان کسانی‌که به آخرت ایمان نمی‌آورند، اعمال‌شان را برای آن‌ها زینت داده‌ایم، پس آن‌ها سرگردان می‌شوند.

آن‌ها کسانی هستند که عذاب بد (و درد ناک) برایشان است، و آن‌ها در آخرت زیانکارترینند.

و بی‌تردید تو (این) قرآن را از سوی (الله) حکیم دانا دریافت می‌داری.

(به یاد بیاور) هنگامی را که موسی به خانوادۀ خود گفت: «(بایستید) همانا من آتشی (از دور) دیده‌ام، به‌زودی خبری از آن برای شما می‌آورم یا شعلۀ آتشی از آن می‌آورم تا گرم شوید».

پس چون به آن (آتش) رسید، ندا داده شد که: «مبارک باد کسی‌که در آتش است و کسی‌که پیرامون آن است. و منزه است الله که پروردگار جهانیان است.

ای موسی! همانا من الله پیروزمند حکیم هستم.