وَمَاۤ

اَدْرٰىكَ

مَا

سَقَرُ

۟ؕ

و تو چه دانی «سقر» چیست؟!

(آتش سوزانی که) نه (چیزی را) باقی می‌گذارد و نه (چیزی را) رها می‌کند.

پوست را (دگرگون کرده و) می‌سوزاند.

برآن (آتش) نوزده (فرشته) گمارده شده است.

و ما مأموران دوزخ را جز فرشتگان قرار ندادیم، و شمار آن‌ها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم، تا اهل کتاب یقین کنند، و کسانی‌که ایمان آورده‌اند بر ایمان خود بیفزایند، و اهل کتاب و مؤمنان، گرفتار شک و تردید نشوند، و تا کسانی‌که در دل‌هایشان مرض است و (نیز) کافران بگویند: «الله از این مثل (و توصیف) چه خواسته است؟» بدین گونه الله هرکس را بخواهد گمراه می‌سازد، و هرکس را بخواهد هدایت می‌کند، و (شمار) لشکریان پروردگارت را جز او (کسی) نمی‌داند، و این جز پند و اندرزی برای انسان‌ها نیست.

آری، (هرگز این‌چنین نیست که آن‌ها تصور می‌کنند) سوگند به ماه.

و به شب هنگامی‌که پشت کند.

و به صبح هنگامی‌که روشن شود.

که آن (آتش دوزخ) یکی از (چیزهای) بزرگ (و هولناک) است.

(ترساننده و) هشداردهنده برای انسان‌هاست.

برای کسی از شما که بخواهد (در راه راست) پیش افتد، یا (از آن) عقب بماند.

هرکس در گرو اعمال خویش است.

مگر «اصحاب یمین».

که در باغ‌های (بهشت) هستند، و می‌پرسند

از گناهکاران.

چه چیز شما را به «سقر» (دوزخ) درآورد؟

گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم.

و بی‌نوا(یان) را طعام نمی‌دادیم.