(ای پیامبر) بگو: «به من خبر دهید اگر (این قرآن) از سوی الله باشد، و شما به آن کافر شوید، و شاهدی از بنی اسرائیل بر (نشانههای) آن (در تورات) شهادت داد پس (او) ایمان آورد، و شما سرکشی (و تکبر) میوزرید (چه بر سر شما خواهد آمد؟) مسلماً الله گروه ستمگر را هدایت نمیکند».
و کسانیکه کافر شدند به کسانیکه ایمان آوردند گفتند: «اگر (این دین) بهتر بود، هرگز آنها (در پذیرش آن) بر ما پیشی نمیگرفتند». و چون بدان هدایت نشدند، خواهند گفت: «این (یک) دروغ قدیم است».
و پیش از آن، کتاب موسی پیشوا و رحمت بود، و این (قرآن) کتابی است تصدیق کنندۀ (آن) که به زبان عربی است، تا کسانیکه ستم کردند بیم دهد و برای نیکوکاران بشارتی باشد.
ما به انسان سفارش کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، مادرش او را به دشواری حمل میکند، و به دشواری بر زمین گذارد، و دوران حمل او و از شیر باز گرفتن او سی ماه است [ در سورۀ بقره مدت رضاعت را دو سال بیان کرده است، و در اینجا مدت بارداری و رضاعت ماه بیان شده است، لذا فقهاء و دانشمندان اسلامی میگویند: کمترین مدت بار داری شش ماه میباشد.]، تا هنگامیکه به کمال (توانمندی و) رشدش برسد، و به (سن) چهل سالگی برسد، گوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتت را که بر من و بر پدر و مادرم ارزانی داشتهای به جای آورم و کار شایستهای انجام دهم که تو از آن خشنود شوی، و فرزندانم را صالح گردان، بیگمان من به سوی تو بازگشتم (و توبه نمودم)، و بیشک من از مسلمانانم».
و کسیکه به پدر و مادرش گفت: «اف بر شما! آیا شما به من وعدهای میدهید که (از گورم) بیرون آورده میشوم؟ در حالیکه نسلها پیش از من گذشتهاند؟! (و هرگز برانگیخته نشدند) و آن دو (= پدر و مادر) الله را به یاری میطلبند که: «وای برتو! ایمان بیاور، یقیناً و عدۀ الله حق است»، پس (او) میگوید: «اینها چیزی جز افسانههای پیشینیان نیست».
آنها کسانی هستند که همان سخن (= وعدۀ عذاب) در (زمرۀ) امتهایی که پیش از آنها از جن و انس گذشتهاند، بر آنها محقق شده است، بیگمان آنها زیانکار بودند.