قَالُوْا
سَنُرَاوِدُ
عَنْهُ
اَبَاهُ
وَاِنَّا
لَفٰعِلُوْنَ
۟
[ قَالُوا سَنُرَاوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَاعِلُونَ (٦١) ] وتیان: هه‌وڵ ئه‌ده‌ین و كۆشش ئه‌كه‌ین تا باوكی ڕێگه‌مان بدات له‌گه‌ڵ خۆماندا بیهێنین، یاخود فێڵێكی بۆ ئه‌دۆزینه‌وه تا ڕازی بكه‌ین له‌گه‌ڵ خۆماندا بیهێنین، وه ئێمه‌ش هه‌وڵ ئه‌ده‌ین و كه‌مته‌رخه‌می ناكه‌ین تا له‌گه‌ڵ خۆماندا بیهێنین.