فَلْیَنْظُرِ
الْاِنْسَانُ
اِلٰى
طَعَامِهٖۤ
۟ۙ
{تێڕوانین له به‌خششه‌كانى خواى گه‌وره}
[ فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ (٢٤) ] با مرۆڤ ته‌ماشای خواردنه‌كه‌ی خۆی بكات كه خوای گه‌وره چۆن خواردنی پێ به‌خشیووه له ڕووه‌ك و دانه‌وێڵه له‌سه‌ر زه‌ویدا، واته: چۆن ئه‌و زه‌وییه مردووه زیندوو ئه‌كاته‌وه به‌و شێوه‌یه‌ش ئێوه زیندوو ئه‌كاته‌وه.