وَاَذِنَتْ
لِرَبِّهَا
وَحُقَّتْ
۟ؕ
[ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (٥) ] وه زه‌ویش كاتێك ئه‌م كاره ده‌كات له خۆیه‌وه ئه‌و شته‌ی نه‌كردووه به‌ڵكو ئه‌میش گوێڕایه‌ڵی خوای گه‌وره‌ی كردووه‌و ملكه‌چ بووه بۆ فه‌رمانی خوا، وه مافی خۆیه‌تی و شایه‌نی ئه‌وه‌یه كه گوێ بگرێ و گوێڕایه‌ڵ و ملكه‌چ بێت و فه‌رمانی خوای گه‌وره جێبه‌جێ بكات.