سَلٰمٌ
عَلَیْكُمْ
بِمَا
صَبَرْتُمْ
فَنِعْمَ
عُقْبَی
الدَّارِ
۟ؕ
[ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ ] سهلامتان لێ بێت وه ئێوه لهمهودوا پارێزراو ئهبن له ئازارو سزا بههۆی ئارام گرتنتان لهسهر تهقوای خوای گهوره له دونیا [ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ (٢٤) ] كه ئهمه باشترین سهرهنجام و شوێنی مانهوهیه كه ئێوه تیایدا ئهمێننهوه.