اَفَاَمِنُوْۤا
اَنْ
تَاْتِیَهُمْ
غَاشِیَةٌ
مِّنْ
عَذَابِ
اللّٰهِ
اَوْ
تَاْتِیَهُمُ
السَّاعَةُ
بَغْتَةً
وَّهُمْ
لَا
یَشْعُرُوْنَ
۟
[ أَفَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ ] ئایا هاوبه‌شبڕیارده‌ران ئه‌مینن له‌وه‌ی كه سزای خوای گه‌وره نایات و دایانناپۆشێ [ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (١٠٧) ] یاخود ئه‌مینن له‌وه‌ی كه قیامه‌ت به‌سه‌ریاندا هه‌ڵناسێ له ناكاودا كه ئه‌وان هه‌ست ناكه‌ن، واته ئه‌مین مه‌بن و خۆتان ئاماده بكه‌ن به ئیمان و یه‌كخواپه‌رستى.